“Door onze gedeelde liefde voor materiaal en techniek hebben we echt de grenzen van het mogelijke kunnen verleggen”

“Overal kreeg ik te horen dat het niet kon,
terwijl Henk als enige wél mogelijkheden zag”

om zo bezoekers prikkelen om na te denken over de grens tussen levend en dood. Maar hoe krijg je zweetdruppels uit aluminium? Andriessen dook in de wetenschap en techniek, maar kreeg nergens een bevredigend antwoord. ”Ik heb een jaar onderzoek gedaan en echt een heel scala aan specialisten gesproken. Maar overal hoorde ik kan niet, wordt niks, kun je vergeten. Uiteindelijk kwam ik op de site van IJskoud terecht. Daar las ik dat het team geregeld technische oplossingen bedenkt voor kunstvraagstukken. Ik heb meteen gebeld en eindelijk had ik het gevoel dat ik goed zat. Vanaf het allereerste contact was er een spirit van ‘dit gaan we fiksen’.”

Sinds Andriessen in 2013 afstudeerde aan de Gerrit Rietveld Academie exposeerde zij in vele tientallen exposities door heel Europa, zowel met anderen als solo. Een artist-in-residence aanstelling aan de prestigieuze Rijksacademie voor Beeldende Kunsten is haar voorlopige hoogtepunt. Andriessen is gefascineerd door de grens tussen levend en niet-levend. Zij vertelt: “In mijn werk onderzoek ik hoe ik sculpturen fysiek kan laten veranderen tijdens de duur van een tentoonstelling. Ik probeer aan synthetische materialen menselijke eigenschappen toe te voegen, waardoor het een soort levende organismen worden.” Voor de opening van een Parijs’ kunstcentrum bedacht Andriessen dat ze aluminium sculpturen wilde laten zweten,

Henk Komin, technisch directeur van IJskoud, vertelt: “Ik was meteen onder de indruk van Isabelles enthousiasme en haar drive om dit voor elkaar te krijgen. Tegen zoveel wilskracht kon ik geen nee zeggen, haha!” De twee gingen aan de slag, waarbij Komin oplossingen aandroeg en Andriessen onderzocht of ze werkten. Zij vertelt: “Steeds waren er redenen waarom een bepaalde oplossing niet werkte en steeds moest Henk opnieuw aan de slag. Maar Henk liet zich niet ontmoedigen. Hij ging juist nóg verder, nóg dieper de techniek in. En uiteindelijk, na lang klooien, hadden we ‘m!” De oplossing werd gevonden in een pompje, dat gekoeld water door dunne leidingen in de sculptuur pompt. Door deze tot onder het dauwpunt terug te koelen, ontstaat er condens op het oppervlak. En dat geeft het effect van menselijk zweet of tranen.

Andriessen testte en perfectioneerde de techniek en uiteindelijk ontwikkelde zij twee werken, die ze succesvol exposeerde in Parijs. Andriessen kijkt enthousiast terug op de samenwerking: “Het slagen van dit project heb ik volledig te danken aan Henk. Zijn geduld en passie voor zijn vak hebben echt het verschil gemaakt.” Komin ziet het liever als gezamenlijke prestatie: “Door ons samen echt te verdiepen in het materiaal en de techniek hebben we grenzen kunnen verleggen. Wat onmogelijk leek, hebben we zo mogelijk gemaakt. En met Isabelle werken was bovendien gewoon hartstikke leuk!”

“Tegen zoveel wilskracht kon ik geen nee zeggen, haha!”

Henk Komin
Directeur Onderzoek & Ontwikkeling IJskoud

Nederlandse kunstenaar die in haar werk het schemergebied onderzoekt tussen levend en niet-levend