Er zijn te weinig vrouwen in technische beroepen, terwijl man, vrouw, of welke gender dan ook er niet toe zouden moeten doen. Toch is er nog een lange weg te gaan om het patriarchale systeem te doorbreken. Ter inspiratie heb ik mijn eigen verhaal eens opgeschreven:
Gelijkwaardigheid tijdens mijn jeugd
Mijn vader en moeder hadden een gezin van 3 zonen en 3 dochters. Samen met hen was het aantal mannen en vrouwen gelijkwaardig. In de groentewinkel van mijn ouders hadden ze allebei een belangrijke rol. Daar ligt mijn basis, zij zijn mijn voorbeelden. Mijn ouders hadden elkaar nodig, vulden elkaar aan. Zowel thuis bij het managen van het gezin met 6 kinderen als in de winkel. Beiden vervulden daar de rollen die hen het beste paste, er was geen discussie wie wat deed. Het werk moest gedaan worden. Punt!
Werken in ongelijkwaardige branches
Weinig vrouwen zijn werkzaam in technische beroepen, dat geldt (helaas) ook voor IJskoud. Maar in de zorgsector, waar ik vóór 2005 werkzaam was, waren destijds aan het bed in de zorg mannen juist ondervertegenwoordigd. Van een door vrouwen gedomineerde wereld kwam ik dus in een door mannen gedomineerde wereld terecht. Dat was gewoon zo en in eerste instantie vond ik dat niet gek. Totdat ik er langer over na begon te denken…
In hokjes duwen begint al op jonge leeftijd
Waarom spelen meisjes met poppen en jongens met auto’s? Waarom vinden we jongens eerder ‘stoer’ en meisjes ‘lief?’ Wat is de reden dat studerende vrouwen eerder kiezen in de richting van zorg en welzijn, dan de keuze voor een technische opleiding? Blijkbaar zitten we nog in een systeem van oude denk- en verwachtingspatronen, want ik geloof niet dat vrouwen minder technisch zijn of mannen slechter zouden kunnen zorgen. De realiteit is dat we misschien nog iets te veel vast houden aan oude patronen en structuren. Toch ben ik optimistisch; op het technasium van onze zoon is de balans jongens, meisjes gelijk en onze dochter kiest vooralsnog ook voor de techniek.
De techniek toekomstbestendig maken
Mannen weten onze technische sector wel te vinden, maar iedere ‘niet-man’ moet zich thuis kunnen voelen in de techniek. Persoonlijk geloof ik sterk in het vinden van een balans tussen mannelijke en vrouwelijke eigenschappen. Er zijn nu eenmaal verschillen, benoem ze. Wellicht kunnen mannen wat meer hun empathische kanten ontwikkelen waarover vrouwen van nature vaker beschikken. Vrouwen kunnen mogelijk van mannen leren om vaker hun eigen grenzen te bewaken, wat duidelijker te zijn. Hoe de techniek toekomstbestendig wordt? Ik denk wanneer we erin slagen om de techniek voor veel meer mensen aantrekkelijk te maken. Niet meer denken in mannen of vrouwen of gen(d)eraliseren maar in menselijke kwaliteiten. Waar kunnen we elkaar versterken, hoe komen een ieders talenten het beste tot hun recht.
Wat ik zelf doe om het patriarchale systeem te doorbreken?
Ik vind het belangrijk om continue aandacht te vragen voor dit prachtige vakgebied. “Waar zitten toch die vrouwen?” kun je bijvoorbeeld hier teruglezen. Daarnaast was ik recent gastspreker op de VSK beurs (de vakbeurs voor de installatiebranche) om in gesprek te gaan over het belang van vrouwen in het technische vakgebied. Niet omdat ik de wijsheid in pacht heb, wel omdat ik mij iedere dag in deze mannenwereld begeef. Niet alleen in mijn eigen technische IJskoud team, maar ook bij mijn klanten en mijn leveranciers werk ik overwegend met mannen. Ik spreek dus uit eigen ervaring.
Tot slot ben ik blij dat tijdens de VSK beurs de NVKL stand (De branchevereniging koudetechniek en luchtbehandeling) vrijdag in de ochtend alleen voor vrouwen bestemd was. Hierdoor voelde ik en veel vrouwen met mij zich gezien en gehoord op deze typische mannenbeurs. Daar zit wat mij betreft de winst.
Reacties stel ik erg op prijs.
Een warme groet,
José Komin, mede-eigenaar van IJskoud
