…en dan is het donderdagochtend het eerste wat wij doen is overleggen, situatie verandert per dag, per uur
thuis op het werk en over de hele wereld
José vangt mijn rusteloze blik”schrijf maar Moon maak je gedicht”
Buiten alle daadkracht zijn er nog steeds de woorden van kracht die er toen doen
Juist nu voor vandaag, morgen en overmorgen
Moon
Ga je mee
En dat de wereld stil staat
Bevangen door angst
Balancerend tussen nuchterheid en realiteit
Wie zijn wij als individu of collectief
Kiezen tussen eigenbelang of samen
Wie spreekt, wie schreeuwt
Beschuldigende vinger
Over oorsprong en hoe verder nu
Wie wordt nog gehoord
Is het tijd voor de visionair of het beeld denken
Stropen wij de mouwen op
De handen aan het bed
Zorg vanuit het hart die telt
De glimlach van twee meter afstand
Dan zit daar zomaar de kracht
Haal ik de angst weg uit je ogen
Of kijk ik niet
Stapelen of delen is een keuze
Getallen in mensen levens vertaald
Dwars door de grafieken heen
Vraagt het de zachtheid en compassie
Zonder aan te raken
Weten dat je er bent
Is schuilen bij elkaar
Het nieuwe samen
Het maakt niet meer uit wie je bent
Of van hoe ver je reis is geweest
Wij mogen opnieuw beginnen
Anders kijken, anders bewegen
Kijk jij in mijn hart en ik in dat van jou
Laten wij tekeningen maken
Muziek luisteren, pöezie beleven
De zon op ons gezicht laten schijnen
Spelen met onze kinderen
Mooie gesprekken, motiveren en plannen maken
Toekomst in de palm van onze trillende handen
Geen hand, geen knuffel nu misschien
Maar jij kan mij raken met het hart
En ik, ik omarm die van jou
Het is tijd om op te staan
Juist nu in deze stilte
Ongekende krachten zijn wakker gemaakt
Het geluid van je stem
En ik wil je zo graag horen
Verstillen en verzachten
Ik laat mijn hart zien
Ga je mee
Moon
