Maandagochtend bent u de eerste
Mailtjes, telefoontjes, appjes: alles blijft continu binnenkomen. We staan allemaal 24/7 aan. Nu ik meer behoefte heb aan rust en reflectie, valt dat zwaar. Daarom ga ik mijn grenzen steviger bewaken, om iets van mijn privéleven terug te veroveren.
Zoals u wellicht via een van mijn social-kanalen hebt gelezen, is ons bedrijf onlangs gehackt. Dat heeft heel veel stress opgeleverd en veel geld gekost, maar het lijkt met een sisser afgelopen. Althans, wat de financiële en zakelijke schade betreft. Aan de emotionele schade lijk ik nu pas toe te komen. Ik merk dat ik sinds deze ervaring in een soort continue vluchtstand zit. Ik voel voortdurend een onrustige, lichte paniek in mijn lijf en schrik van kleine dingen waar ik me eerder nooit druk om heb gemaakt.
Wat me daardoor des te meer opvalt, is dat het vandaag de dag vrijwel onmogelijk is om me af te sluiten van prikkels en rust te vinden. Door de enorme digitalisering van ons zakelijke en privéleven staan we eigenlijk 24/7 aan. Mailtjes, telefoontjes, appjes, alles blijft maar binnenkomen. En de maatschappij, inclusief onze klanten en medewerkers, verwacht ook nog dat je altijd direct reageert.
Als eigenaren van een klein, betrokken familiebedrijf hebben al onze klanten en medewerkers de 06-nummers van mij en mijn man Henk. In de 20 jaar dat wij aan het roer staan, is mijn ervaring eigenlijk altijd geweest dat iedereen daar zorgvuldig mee omging. Klanten kenden de weg in ons bedrijf, maar als uiterste redmiddel konden ze altijd mij of Henk nog bellen als er iets was. Bovendien vond – en vind – ik korte lijntjes met onze klanten en medewerkers prettig.
Maar de laatste tijd merk ik een verandering, alsof we collectief anders omgaan met elkaar. Herkent u dit? Wat ik nu constateer is dat onze 24/7-storingsdienst vaak wordt overgeslagen en wij bij een storing of probleem direct een bericht krijgen. Soms vriendelijk, geregeld ongerust of kortaf, maar steeds vaker ook ronduit boos. De verwachtingen zijn zo geworden dat wij altijd bereikbaar zijn, ook in het weekend, ook op vakantie, ook als we met de familie bij elkaar zijn. Waarschijnlijk hebben we dat zelf gecreëerd, maar nu ik wat meer behoefte heb aan rust en reflectie, merk ik dat het me zwaar valt.
Daarom heb ik besloten mijn grenzen steviger te gaan bewaken. Ik wil weer iets van mijn privéleven terugveroveren op mijn zakelijke leven. En dat vereist ‘radicale’ beslissingen. Daarom, bij deze. Op vrijdagmiddag om vijf uur gaat mijn telefoon uit en mijn laptop dicht, en helpen de professionals van onze storingsdienst u graag als er iets loos is. Hebt u mij zelf nodig? Maandagochtend om half acht bent u de eerste, dan sta ik u uitgerust en ontspannen te woord. Graag tot dan!
Warme groet,
José
